Το τέλος της δεκαετίας του ’90 δεν μοιάζει τόσο με την αρχή της. Το Διαδίκτυο επιτρέπει ταχύτατη ανταλλαγή πληροφοριών και «data»: τα chat rooms ενθαρρύνουν το παιχνίδι με την ταυτότητα φύλου, με πολιτικές διαστάσεις για τον τεχνο-ουτοπικό Κυβερνοφεμινισμό που ξεκινά στην Αυστραλία το 1991, όμως παράλληλα το Διαδύκτιο είναι ιδανικό για την άνθιση της πορνογραφίας ως παραδοσιακό χώρο αναπαραγωγής πατριαρχιακής ιδεολογίας. Η παγκοσμοποίηση υπό την αιγίδα του νεοφιλελευθερισμού αμβλύνει τις κοινωνικο-οικονομικές αντιθέσεις και ολοκληρώνεται το 1999 με την «Μάχη του Seattle» και μαζικές διαδηλώσεις κατά του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου (World Trade Organisation). Ο φεμινισμός αναζητά εκ νέου τη σύνδεση με μια υλιστική οπτική, ερευνώντας πώς οι γυναίκες μετέχουν στην παγκοσμιοποίηση ως οικονομικό μοντέλο: το 1999, η Ελβετή Ursula Biemann, στο βίντεο-δοκίμιο Επιτελώντας το Σύνορο [Performing the Border] στρέφεται στη ζωή των γυναικών εργατριών στη βιομηχανική ζώνη των συνόρων ΗΠΑ – Μεξικού, φέρνοντας στο διεθνές προσκήνιο τη σχέση κεφαλαίου και γυναικοκτονιών [femicides]. Την ίδια χρονιά η Σουηδή Ann Sofi Siden καταγράφει στο μνηνειώδες Warte Mal! Η Πορνεία μετά τη Βελούδινη Επανάσταση την εμπορία γυναικών ως ανθούσα βιομηχανία στα σύνορα Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. Το 1997, η Εσθονή εικαστικός Kaj Kaljo έχει ήδη αποτυπώσει στο έργο της την σχέση γυναικείας εργασίας και επισφάλειας – σχέση που τα επόμενα χρόνια θα καταστεί προφανής και στην Δύση, απασχολώντας τόσο την πολιτική όσο και την έρευνα. Κινηματικά, η δεκαετία των Zapatistas είναι παράλληλα εκείνη του DIY φεμινισμού, που βρίσκει έκφραση στο αυτόνομο, νεανικό (και αρκετά μουσικό) μικρο-κίνημα Riot Grrrl και στον λόγο για ένα Τρίτο Φεμινιστικό Κύμα. Άρα, η δεκαετία του ‘90 δεν ανήκει αμιγώς στον «μετα-φεμινισμό». Αντίστοιχες κινήσεις στην Ελλάδα παρατηρούνται – ή έστω καταγράφονται - σε μικρότερη κλίμακα. Είναι ήδη ωστόσο ορατή η ανάδυση ενός φεμινισμού που θα εστιάσει στην κριτική του καπιταλισμού σε συνάρτηση με την κριτική της πατριαρχίας.