Το 2001, η Ελλάδα εντάσσεται στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), ενώ θεσπίζεται ποσόστωση φύλου 1/3 στα ψηφοδέλτια δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ (με όπλο αεροπλάνα και επιβάτες) αποτελούν την πραγματική έναρξη του αιώνα, αποτυπώνοντας το ως τις μέρες μας κυρίαρχο χαρακτηριστικό του: τις διαρκείς βίαιες συγκρούσεις – όπως είχαν προβλέψει στο εμβληματικό έργο τους Αυτοκρατορία (2000) οι Michael Hardt και Antonio Negri. Το κοινωνικο-οικονομικό χάσμα διευρύνεται τόσο και στον καλούμενο Πρώτο Κόσμο (δηλαδή τον πυρήνα της Δύσης) ώστε ο 2004 εμφανίζεται στην Ιταλία ο συμβολικός προστάτης της επισφάλειας που σαρώνει τον κόσμο της εργασίας, ο San Precario – άνδρας, sic. Την ίδια χρονιά επεκτείνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά δέκα νέα μέλη-κράτη, κυρίως από τη μετα-σοσιαλιστική Ευρώπη, ενώ στην Αθήνα τελούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στη συνεχιζόμενη ψευδαίσθηση ευμάρειας, με πρόεδρο τη Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου, και εμφανίζεται ο εκλογικός συνδυασμός «Γυναίκες για μια άλλη Ευρώπη». Η φιλοδοξία του «να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής αγοράς και της Αριστεράς» θα παραμείνει ωστόσο απραγματοποίητη, αποτυπώνοντας ενδεχομένως την αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο κάλεσμα.