Στο κλίμα που δημιούργησε η Γαλλική Επανάσταση και η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, ο φεμινισμός του α΄ κύματος διεκδίκησε τη συμμετοχή των γυναικών στην εκπαίδευση και την εργασία, την προστασία της οικογενειακής υγείας και της μητρότητας (με τον έλεγχο της πορνείας και των αφροδίσιων νοσημάτων, αλλά και των γεννήσεων) και την απονομή πολιτικών δικαιωμάτων, με απώτερο στόχο την ισοτιμία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Διάσημες έγιναν οι βρετανίδες σουφραζέτες που αγωνίστηκαν για την ψήφο (αγγλ./γαλ. suffrage), ενώ λέξη-κλειδί για την περίοδο αυτή μπορούμε να θεωρήσουμε τη «χειραφέτηση» (αγγλ./γαλ. emancipation).

Στην Ελλάδα, το α΄ κύμα αναπτύχθηκε σε δύο περιόδους: την πρώτη σημάδεψε η έκδοση της Εφημερίδος των Κυριών μεταξύ 1887 και 1917 από την Καλλιρρόη Παρρέν, που εστίασε στα δικαιώματα εκπαίδευσης και εργασίας των γυναικών, ενώ την έναρξη της δεύτερης περιόδου σηματοδότησε η ίδρυση του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας το 1920, που έθεσε το αίτημα της ψήφου. Σημαντικός αριθμός γυναικείων συλλογικοτήτων αποτύπωσε τις διαφορετικές θέσεις και βλέψεις των γυναικών σε όλη αυτή την ταραγμένη πολιτικά περίοδο μεταξύ 1940 - 1974. Οι σταδιακές κατακτήσεις των γυναικών στη δημόσια σφαίρα και η απόκτηση  πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων το 1952 εξασφάλισαν μια μερική έστω -και για μερικές- εξίσωση, παρέμειναν ωστόσο πολλές εμφανείς και αφανείς μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης σε βάρος τους.